Traductions de „dokuczyć“ dans le dictionnaire polonais » français

dokuczyć

dokuczyć dk. od dokuczać:

Voir aussi : dokuczać

dokuczać <dokuczyć> VERBE intr

1. dokuczać (człowiek):

dokuczać

tourmenter

dokuczać

contrarier

2. dokuczać:

dokuczać (dawać się we znaki)

importuner

dokuczać (ból)

taquiner

dokuczać (upał)

oppresser

dokuczać (głód)

tenailler

Exemples monolingues (non-vérifiés par l'équipe de rédaction)

polonais

Bóg w gniewie zamienił stolema w pół-lwa, pół-orła, a żeby jeszcze bardziej mu dokuczyć, przyprawił mu ośle uszy by nikt nie miał wątpliwości co do miernych możliwości intelektualnych nieszczęśnika.

pl.wikipedia.org

Długi swoje spłacał zawsze na czas, choć potrafił nawet obudzić wierzyciela o piątej nad ranem, byle tylko szybko zwrócić mu dług i przy okazji mu dokuczyć.

pl.wikipedia.org

Nie zniewala się ludzi, żeby im dokuczyć, chodzi o dochód.”.

pl.wikipedia.org

Karolek nic sobie z tego nie robi i całe dnie obmyśla jak by tu komuś dokuczyć.

pl.wikipedia.org

Bogacz proponuje dziewczynie ślub i pragnie uczynić jedyną spadkobierczynią swego majątku, żeby dokuczyć swojej rodzinie i pozbawić ją fortuny.

pl.wikipedia.org

Są aroganckie i złośliwe, ciągle szukają sposobności, aby dokuczyć sąsiadującym z nimi owcom, choć złe uczynki niemal zawsze obracają się przeciwko nim.

pl.wikipedia.org