Traductions de „locativus“ dans le dictionnaire polonais » allemand

locativus <gén ‑vu, plur ‑vy> [lokativus] SUBST m LING

locativus

Lokativ m

Exemples monolingues (non-vérifiés par l'équipe de rédaction)

polonais

Niektóre rzeczowniki (zwłaszcza nazwy miast, ale też rzeczowniki pospolite, jak domus, humus, militia, rus, dies) zachowują archaiczny, siódmy przypadek: miejscownik (locativus).

pl.wikipedia.org

Locativus, określający związek przedmiotu z miejscem, z którego on pochodzi; sufiksy: -(e)ko, -go, -etako.

pl.wikipedia.org

Konstrukcja o podobnym charakterze, jedynie z użyciem innego przypadka, znana jest w sanskrycie (locativus absolutus) oraz grece (genetivus absolutus).

pl.wikipedia.org