Traductions de „imiennik“ dans le dictionnaire polonais » allemand

imiennik (-iczka) <gén ‑a, plur ‑icy> [imjeɲɲik] SUBST m (f)

imiennik (-iczka)

Namensvetter(in) m (f)

Exemples monolingues (non-vérifiés par l'équipe de rédaction)

polonais

Jan posiadał jednak syna imiennika ze związku pozamałżeńskiego, który jednak nie miał praw do spadku po ojcu (chodzi zwłaszcza o tytuł książęcy).

pl.wikipedia.org

Dzieckiem okazuje się siedmioletni chłopiec, który jest jego imiennikiem.

pl.wikipedia.org

Trafił do imiennika, tylko że z siedzibą w Łęcznej.

pl.wikipedia.org