Traductions de „nieostateczna“ dans le dictionnaire polonais » allemand

I . niedostateczny [ɲedostatetʃnɨ] ADJ

niedostateczny ilość

ungenügend

niedostateczny ilość

nicht ausreichend

niedostateczny dowód

unzureichend

niedostateczny dowód

unzulänglich

II . niedostateczny <gén ‑nego, plur ‑ne> [ɲedostatetʃnɨ] SUBST m forme adj ENS

niedostateczny (ocena)

ungenügend

niedostateczny (ocena)

mangelhaft (in Polen: Eins)

niestateczny [ɲestatetʃnɨ] ADJ

1. niestateczny sout (niezrównoważony):

niestateczny

unausgeglichen

2. niestateczny TEC:

niestateczny

instabil

niedostatecznie [ɲedostatetʃɲe] ADV

niedostatecznie

unzureichend

niedostatecznie

ungenügend

niedostatecznie

unzulänglich

przygotować się niedostatecznie do egzaminu

sich acc unzureichend auf die Prüfung vorbereitet haben

niestatecznie [ɲestatetʃɲe] ADV

1. niestatecznie sout (niezrównoważenie):

niestatecznie

unausgeglichen

2. niestatecznie TEC:

niestatecznie

instabil

niedostateczność <gén ‑ści, sans pl > [ɲedostatetʃnoɕtɕ] SUBST f sout

niedostateczność

Unzulänglichkeit f

niedostateczność

Mangelhaftigkeit f

niestateczność <gén ‑ści, sans pl > [ɲestatetʃnoɕtɕ] SUBST f

1. niestateczność sout:

niestateczność

Unausgeglichenheit f

2. niestateczność TEC:

niestateczność

Instabilität f

niestateczność łodzi

Instabilität eines Bootes

nieostatni [ɲeostatɲi] ADJ sout

nieostatni

ganz gut

nieostatni

nicht unbegabt

ostateczny [ostatetʃnɨ] ADJ

1. ostateczny (definitywny):

ostateczny decyzja, wersja, zwycięstwo

endgültig

ostateczny decyzja, wersja, zwycięstwo

definitiv

doprowadzić kogoś/coś do ostatecznych granic

jdn/etw bis zum Äußersten treiben

sprawy ostateczne

die letzten Dinge ntpl

w ostatecznym razie

im äußersten Fall[e]

2. ostateczny RÉLIG:

Sąd Ostateczny

das Jüngste Gericht nt

I . dostateczny [dostatetʃnɨ] ADJ

1. dostateczny (wystarczający):

dostateczny zapas

ausreichend

dostateczny zapas

genügend

2. dostateczny (zadowalający):

dostateczny opieka

zufriedenstellend

dostateczny opieka

ausreichend

II . dostateczny <gén ‑nego, plur ‑ne> [dostatetʃnɨ] SUBST m forme adj ENS

dostateczny (ocena)

ausreichend (in Polen: eine Drei)