Traductions de „pokonuje“ dans le dictionnaire polonais » allemand

pokonanie <gén ‑ia, sans pl > [pokonaɲe] SUBST nt

nie do pokonania przeciwnik

unbesiegbar

nie do pokonania przeciwnik

unbezwingbar

nie do pokonania przeszkoda

unüberwindbar

pokonany [pokonanɨ] ADJ

pokonany opór

überwunden

pokonany wojsko

geschlagen

pokornie [pokorɲe] ADV sout

pokornie

demütig

pokornie spuścić głowę

den Kopf demütig verneigen

poddać się pokornie losowi

sich acc demütig in sein Schicksal ergeben

pokonać [pokonatɕ]

pokonać perf od pokonywać

Voir aussi : pokonywać

pokonywać <‑nuje; perf pokonać> [pokonɨvatɕ] VERBE trans

1. pokonywać (bić):

pokonywać wroga

besiegen

pokonywać wroga

schlagen

pokonywać rywali

schlagen

pokonywać w bitwie

in der Schlacht besiegen

2. pokonywać fig (przezwyciężać):

pokonywać strach, nieśmiałość, opór

überwinden

pokonywać strach, nieśmiałość, opór

bezwingen

3. pokonywać fig (przebywać):

pokonywać odległość

eine Strecke zurücklegen

pokonywać <‑nuje; perf pokonać> [pokonɨvatɕ] VERBE trans

1. pokonywać (bić):

pokonywać wroga

besiegen

pokonywać wroga

schlagen

pokonywać rywali

schlagen

pokonywać w bitwie

in der Schlacht besiegen

2. pokonywać fig (przezwyciężać):

pokonywać strach, nieśmiałość, opór

überwinden

pokonywać strach, nieśmiałość, opór

bezwingen

3. pokonywać fig (przebywać):

pokonywać odległość

eine Strecke zurücklegen

pokoiczek <gén ‑czka, plur ‑czki> [pokoitʃek] SUBST m fam

pokoiczek dim od pokój

pokoiczek

Zimmerchen nt

Voir aussi : pokój , pokój

pokój² <gén ‑koju, plur ‑koje, gén plur ‑kojów> [pokuj] m SUBST m

1. pokój:

pokój POL, MILIT

Frieden m

zawrzeć pokój

Frieden schließen

2. pokój (spokój):

niech odpoczywa [lub spoczywa] w pokoju

er ruhe in Frieden

pokój¹ <gén ‑koju, plur ‑koje, gén plur ‑koi [lub ‑kojów]> [pokuj] SUBST m (część mieszkania)

pokój

Zimmer nt

pokój gościnny

Gästezimmer nt

pokój jadalny

Speisezimmer nt

pokój jadalny

Esszimmer nt

pokój sypialny

Schlafzimmer nt

pokój nauczycielski

Lehrerzimmer nt

pokolenie <gén ‑ia, plur ‑ia> [pokoleɲe] SUBST nt

1. pokolenie (potomstwo):

pokolenie

Geschlecht nt

pokolenie

Nachkommenschaft f

2. pokolenie (grupa ludzi: dwudziestolatków):

pokolenie

Generation f

starsze pokolenie

die ältere Generation

pokornieć <‑eje; imparf ‑ej> [pokorɲetɕ] VERBE intr

pokornieć

demütig werden