Traductions de „trzeszczal“ dans le dictionnaire polonais » allemand

(Aller à allemand » polonais)

I . trzeszczeć <‑czy; perf za‑> [tʃeʃtʃetɕ] VERBE intr

1. trzeszczeć:

trzeszczeć (wydawać dźwięk) (gałęzie)

knacken

trzeszczeć (schody)

knarren

radio trzeszczy

es knackt im Radio

trzeszczeć w szwach (ubranie, pomieszczenie)

aus den [o. allen] Nähten zu platzen drohen fam

głowa trzeszczy od czegoś

es ist schwer auszuhalten

2. trzeszczeć fam (marudzić):

trzeszczeć

quengeln fam

trzeszczeć

nörgeln péj

trzeszczeć komuś nad głową

jdn annörgeln

II . trzeszczeć <‑czy; perf za‑> [tʃeʃtʃetɕ] VERBE impers (wydawać trzaski)

coś trzeszczy w radiu/słuchawce

es knackt im Radio/Hörer

wytrzeszczać <‑cza> [vɨtʃeʃtʃatɕ], wytrzeszczyć [vɨtʃeʃtʃɨtɕ] VERBE trans perf fam

wytrzeszczać oczy

die Augen aufreißen fam

wytrzeszczać oczy

große Augen machen fam

zatrzeszczeć [zatʃeʃtʃetɕ]

zatrzeszczeć perf od trzeszczeć

Voir aussi : trzeszczeć

I . trzeszczeć <‑czy; perf za‑> [tʃeʃtʃetɕ] VERBE intr

1. trzeszczeć:

trzeszczeć (wydawać dźwięk) (gałęzie)

knacken

trzeszczeć (schody)

knarren

radio trzeszczy

es knackt im Radio

trzeszczeć w szwach (ubranie, pomieszczenie)

aus den [o. allen] Nähten zu platzen drohen fam

głowa trzeszczy od czegoś

es ist schwer auszuhalten

2. trzeszczeć fam (marudzić):

trzeszczeć

quengeln fam

trzeszczeć

nörgeln péj

trzeszczeć komuś nad głową

jdn annörgeln

II . trzeszczeć <‑czy; perf za‑> [tʃeʃtʃetɕ] VERBE impers (wydawać trzaski)

coś trzeszczy w radiu/słuchawce

es knackt im Radio/Hörer

wytrzeszcz <gén ‑u, sans pl > [vɨtʃeʃtʃ] SUBST m MÉD

wytrzeszcz

Glotzauge nt

wytrzeszcz

Exophthalmus m

trzeciak (-tka) <gén ‑a, plur ‑i> [tʃetɕak] SUBST m fam, trzecioklasista [tʃetɕoklaɕista] SUBST m (f) <gén ‑ty, plur ‑iści> décl jak f w lp (uczeń trzeciej klasy)

trzeciak (-tka)

Drittklässler(in) m (f) fam

trzepaczka <gén ‑ki, plur ‑ki> [tʃepatʃka] SUBST f

1. trzepaczka (do dywanów):

trzepaczka

Teppichklopfer m

2. trzepaczka (do ubijania jajek):

trzepaczka

Schneebesen m

trzewiczek <gén ‑czka, plur ‑czki> [tʃevitʃek] SUBST m gén. au pl sout (mały trzewik)

trzewiczek

Schühchen nt

trzepoczący [tʃepotʃontsɨ] ADJ

lot trzepoczący ZOOL

Rüttelflug m

I . trzepotać <‑ocze [lub ‑oce]; perf za‑> [tʃepotatɕ] VERBE intr

1. trzepotać (wykonywać ruch):

trzepotać rzęsami

mit den Wimpern klimpern

2. trzepotać:

trzepotać (łopotać) (skrzydła)

flattern

chorągwie trzepoczą na wietrze

die Fahnen fpl flattern im Wind

3. trzepotać fig:

trzepotać (bić szybko) (serce)

flattern fig

II . trzepotać <‑ocze [lub ‑oce]; perf za‑> [tʃepotatɕ] VERBE pron

trzepotać (miotać się) (ryba)

zappeln

trzesienie VERBE

Entrée d'utilisateur

najsilniejsze trzęsienie ziemi [wszech czasów]

das stärkste Erdbeben [aller Zeiten]