Traductions de „abzielender“ dans le dictionnaire polonais » allemand

(Aller à allemand » polonais)

dzielenie <gén ‑nia, sans pl > [dʑeleɲe] SUBST nt MATH

dzielenie

Division f

dzielenie

Teilung f

znak dzielenia

Bruchstrich m

zieleniec <gén ‑leńca, plur ‑leńce> [ʑeleɲets] SUBST m sout (skwer)

zieleniec

Grünanlage f

zieleniec

Grünfläche f

zielenieć <‑ieje> [ʑeleɲetɕ] VERBE intr

1. zielenieć < perf z‑> (stawać się zielonym):

zielenieć

grün werden

2. zielenieć (mieć zielony kolor):

zielenieć

grün [durch]schimmern

zzielenieć z zazdrości

vor Neid gelb werden

zzielenieć [zʑeleɲetɕ]

zzielenieć perf od zielenieć

Voir aussi : zielenieć

zielenieć <‑ieje> [ʑeleɲetɕ] VERBE intr

1. zielenieć < perf z‑> (stawać się zielonym):

zielenieć

grün werden

2. zielenieć (mieć zielony kolor):

zielenieć

grün [durch]schimmern

zzielenieć z zazdrości

vor Neid gelb werden

pozielenieć <‑eje> [poʑeleɲetɕ] VERBE intr

1. pozielenieć:

pozielenieć (stać się zielonym) (liście, trawa)

grün werden

pozielenieć (stać się zielonym) (liście, trawa)

ergrünen sout

2. pozielenieć (zblednąć):

pozielenieć ze złości (człowiek)

sich acc grün und blau [o. grün und gelb] ärgern fam

pozielenieć z zazdrości

vor Neid erblassen

holender <gén ‑dra, plur ‑dry> [xolender] SUBST m

1. holender:

holender TEC, SPORT

Holländer m

2. holender inv fam (przekleństwo):

o, holender!

o, Schiet! fam

o, holender!

verflucht noch mal! fam

3. holender fam (wiatrak holenderski):

holender

Holländermühle f

4. holender fam (byk rasy holenderskiej):

holender

Holländer m

Holender(ka) <gén ‑dra, plur ‑drzy> [xolender] SUBST m(f)

Holender(ka)

Holländer(in) m (f)

Idiomes/Tournures:

Latający Holender

der Fliegende Holländer m

kolender <gén ‑dra, sans pl > [kolender] SUBST m, kolendra [kolendra] SUBST f <gén ‑ry, sans pl > BOT

kolender (roślina, przyprawa)

Koriander m

zieleniak¹ <gén ‑a, plur ‑i> [ʑeleɲak] SUBST m

1. zieleniak (sklep):

zieleniak

Gemüseladen m

2. zieleniak (stragan):

zieleniak

Gemüsemarkt m

zieleniak

Gemüsestand m

zielenica <gén ‑cy, plur ‑ce> [ʑeleɲitsa] SUBST f BOT

zielenica

Grünalge f

zielenina <gén ‑iny, plur ‑iny> [ʑeleɲina] SUBST f fam

1. zielenina gén lp (zielone warzywa):

zielenina

Grünzeug nt fam

kupować zieleninę

Grünzeug kaufen fam

2. zielenina gén lp (nać):

zielenina

Grünkraut nt

3. zielenina sans pl (włoszczyzna):

zielenina

Suppengrün nt

zazielenić [zaʑeleɲitɕ]

zazielenić perf od zazieleniać

Voir aussi : zazieleniać

I . zazieleniać <‑ia; perf zazielenić> [zaʑeleɲatɕ] VERBE trans

1. zazieleniać (stać się zielonym):

zazieleniać

grün machen

zazieleniłem ręce trawą

meine Hände fpl wurden grün vom Gras

2. zazieleniać (zasiać dużo zielonych roślin):

zazieleniać plac, skwer

begrünen

zazieleniać plac, skwer

Grünflächen anlegen

II . zazieleniać <‑ia; perf zazielenić> [zaʑeleɲatɕ] VERBE pron

1. zazieleniać (pokryć się zielenią):

zazieleniać

ergrünen

zazieleniać

grün werden

klomby się zazieleniły

die Blumenbeete ntpl fingen an zu grünen

koc zazielenił się od trawy

die Decke f ist vom Gras ganz grün geworden

2. zazieleniać (jawić się jako zielone):

zazieleniać

ergrünen

przed nami zazieleniła się puszcza

die Heide f vor uns ergrünte

zieleniarz (-arka) <gén ‑a, plur ‑e> [ʑeleɲaʃ] SUBST m (f) fam

zieleniarz (-arka)

Grünzeughändler(in) m (f)

I . zazieleniać <‑ia; perf zazielenić> [zaʑeleɲatɕ] VERBE trans

1. zazieleniać (stać się zielonym):

zazieleniać

grün machen

zazieleniłem ręce trawą

meine Hände fpl wurden grün vom Gras

2. zazieleniać (zasiać dużo zielonych roślin):

zazieleniać plac, skwer

begrünen

zazieleniać plac, skwer

Grünflächen anlegen

II . zazieleniać <‑ia; perf zazielenić> [zaʑeleɲatɕ] VERBE pron

1. zazieleniać (pokryć się zielenią):

zazieleniać

ergrünen

zazieleniać

grün werden

klomby się zazieleniły

die Blumenbeete ntpl fingen an zu grünen

koc zazielenił się od trawy

die Decke f ist vom Gras ganz grün geworden

2. zazieleniać (jawić się jako zielone):

zazieleniać

ergrünen

przed nami zazieleniła się puszcza

die Heide f vor uns ergrünte

oddzielenie <gén ‑ia, sans pl > [oddʑeleɲe] SUBST nt sout

1. oddzielenie (odgrodzenie):

oddzielenie

Abtrennung f

oddzielenie

Abmarkung f

oddzielenie punktów granicznych

Abmarkung von Grenzpunkten

oddzielenie od szkody następczej JUR

Abtrennung von Folgesachen

2. oddzielenie (izolacja):

oddzielenie

fehlender Kontakt m

pracował w oddzieleniu rodziny

er arbeitete ohne Kontakt zur Familie