Traductions de „wyodrębniona“ dans le dictionnaire polonais » allemand

I . wyodrębniać <‑ia> [vɨodrembɲatɕ], wyodrębnić [vɨodrembɲitɕ] perf VERBE trans

1. wyodrębniać (wydzielać):

wyodrębniać części

ausgliedern

wyodrębniać fragment

[ab]trennen

wyodrębniać fragment

abteilen

naukowcy wyodrębniają różne typy

Wissenschaftler mpl unterscheiden verschiedene Typen

2. wyodrębniać (izolować):

wyodrębniać substancję

trennen

wyodrębniać substancję

isolieren

II . wyodrębniać <‑ia> [vɨodrembɲatɕ], wyodrębnić [vɨodrembɲitɕ] perf VERBE pron

1. wyodrębniać:

wyodrębniać (wydzielić się z całości)

sich acc unterscheiden [o. abheben]

wyodrębniać (mieć szczególną wagę)

eine Sonderstellung einnehmen

2. wyodrębniać (wyróżniać się):

wyodrębniać

sich auszeichnen

wyobraźnia <gén ‑ni, sans pl > [vɨobraʑɲa] SUBST f

wyobraźnia

Fantasie f

wyobraźnia

Phantasie f

wyobraźnia

Vorstellungskraft f

człowiek bez wyobraźni

fantasieloser [o. phantasieloser] Mensch m

człowiek bez wyobraźni

Mensch ohne Fantasie

widzieć coś oczyma wyobraźni

etw in seiner Fantasie sehen

podregion <gén ‑u, plur ‑y> [podregjon] SUBST m

podregion

Unterregion f

odrębnie [odrembɲe] ADV

odrębnie

getrennt

odrębnie

separat

uzależniona [uzaleʒɲona] SUBST f

uzależniona → uzależniony

Voir aussi : uzależniony , uzależniony

uzależniony² (-na) <gén ‑onego, plur ‑ieni> [uzaleʒɲonɨ] SUBST m (f) forme adj MÉD

uzależniony (-na) (nałogowiec)

Drogenabhängige(r) mf

uzależniony (-na) (nałogowiec)

Süchtige(r) mf

uzależniony¹ [uzaleʒɲonɨ] ADJ

uzależniony od kogoś/czegoś

von jdm/etw abhängig

uzależniony od narkotyków

drogenabhängig

odrębność <gén ‑ści, plur ‑ści> [odrembnoɕtɕ] SUBST f

1. odrębność (właściwość):

odrębność

Eigentümlichkeit f

odrębność

Besonderheit f

zaznaczyć swoją odrębność

seine Besonderheit betonen [o. unterstreichen]

2. odrębność (cecha specyficzna):

odrębność

Eigenart f

odrębność

Spezifikum nt

odrębność

Merkmal nt

odosobniony [odosobɲonɨ] ADJ

1. odosobniony (ustronny):

odosobniony miejsce

abgeschieden

odosobniony miejsce

entlegen

2. odosobniony (wyjątkowy):

odosobniony fakt, przypadek, zjawisko

vereinzelt