Traductions de „depict“ dans le dictionnaire polonais » allemand

(Aller à allemand » polonais)

deport <gén ‑u> SUBST m FIN

deport

Kursabschlag m

depozyt <gén ‑u, plur ‑y> [depozɨt] SUBST m JUR

1. depozyt (trezor):

depozyt

Depositorium nt

depozyt

Tresor m

2. depozyt (zdeponowane dobra):

depozyt

Depositum nt

depozyt

Depot nt

oddawać coś do depozytu [lub w depozyt]

etw in Verwahrung geben [o. im Depot hinterlegen]

depozyt sądowy

gerichtliche Verwahrung f

złożenie do depozytu umowy w uwierzytelnionym odpisie

die Hinterlegung f des Vertrages in beglaubigter Abschrift

3. depozyt (umowa):

depozyt terminowy

Termindepositum nt

deputat¹ <gén ‑u, plur ‑y> [deputat] SUBST m écrit (część wynagrodzenia w naturze)

deputat

Deputat nt

deputat

Sachleistung f

depilacja <gén ‑ji, plur ‑je> [depilatsja] SUBST f

1. depilacja MÉD (usuwanie owłosienia: nóg):

depilacja

[D]epilation f

depilacja

Enthaarung f

depilacja laserowa

Laserepilation f

2. depilacja sans pl TEC (skór futerkowych):

depilacja

[D]epilation f

depilacja

Enthaarung f

depilator <gén ‑a, plur ‑y> [depilator] SUBST m (urządzenie)

depilator

Epilierer m

depilator

Epiliergerät nt

deptać <‑pcze> [deptatɕ] VERBE trans

1. deptać (następować na coś):

deptać coś [lub po czymś]

auf etw acc treten

„nie deptać trawnika”

„Rasen nicht betreten“

deptać komuś po piętach

jdm auf Schritt und Tritt folgen

2. deptać (chodzić dużo):

deptać szlaki turystyczne

[Touristen]pfade austreten

3. deptać < perf po‑> (brudzić nogami):

deptać dywan

schmutzig machen

deptać dywan

beschmutzen

4. deptać < perf po‑> fig (naruszać):

deptać godność, prawa

mit Füßen treten fig

deptak <gén ‑a [lub ‑u], plur ‑i> [deptak] SUBST m fam (promenada)

deptak

Promenade f

I . lepić <‑pi; imparf lep> [lepitɕ] VERBE trans

1. lepić < perf u‑> (kształtować):

lepić

formen

lepić

kneten

lepić zwierzątka z plasteliny

Tiere aus Knetmasse kneten

nie święci garnki lepią prov

nichts ist unmöglich

2. lepić < perf z‑> (sklejać):

lepić

[zusammen]kleben

II . lepić <‑pi; imparf lep> [lepitɕ] VERBE pron

1. lepić (być lepkim):

koszula aż lepi się od brudu

das Hemd nt starrt vor Dreck fam

2. lepić < perf przy‑> (przylegać):

lepić się do czegoś

an etw dat kleben

lepić się do czegoś

haften

epicko [epitsko] ADV LIT

epicko

episch

opisywać coś epicko

etw episch beschreiben

epicki [epitski] ADJ LIT

epicki

episch

utwór epicki

episches Werk nt