Traductions de „spärlicher“ dans le dictionnaire polonais » allemand

sparcieć <‑eje> [spartɕetɕ] VERBE intr perf (stracić jędrność, elastyczność)

sparcieć

saftlos [o. strohig] werden

marchew spartaciała od mrozu

die Karotten fpl wurden wegen des Frostes strohig

sparring [spariŋk] SUBST m

sparring → sparing

Voir aussi : sparing

sparing <gén ‑u, plur ‑i> [spariŋk] SUBST m SPORT

sparing

Sparring nt

sparciały [spartɕawɨ] ADJ fam (zepsuty)

sparciały

strohig

sparciały

saftlos

sparciały

trocken

sparciałe jabłka

trockener Apfel m

sparciały rzemień

trockener Riemen m

spartiata <gén ‑ty, plur ‑iaci> [spartjata] SUBST m HIST

spartiata

Spartiat(in) m (f)

spartaczyć [spartatʃɨtɕ]

spartaczyć perf od partaczyć

Voir aussi : partaczyć

partaczyć <‑czy; perf s‑> [partatʃɨtɕ] VERBE trans fam

partaczyć

schlampen

partaczyć

[ver]pfuschen péj fam

partaczyć

stümpern péj

partaczyć robotę

bei der Arbeit pfuschen

partaczyć zadanie

die Aufgabe verpfuschen f

sparaliżować [sparaliʒovatɕ]

sparaliżować perf od paraliżować

Voir aussi : paraliżować

paraliżować <‑żuje; perf s‑> [paraliʒovatɕ] VERBE trans

1. paraliżować (powodować paraliż):

paraliżować człowieka, część ciała

lähmen

paraliżować człowieka, część ciała

paralysieren

2. paraliżować fig (pozbawiać możliwości działania):

paraliżować plany, zamiary

behindern

paraliżować plany, zamiary

lähmen

paraliżować zapał

schwächen

paraliżować zapał

lähmen

strach zupełnie go sparaliżował

die Angst f hat ihn völlig paralysiert [o. gelähmt] sout

paraliżujący strach

lähmende Furcht f

omarlica <gén ‑cy, plur ‑ce> f SUBST ZOOL

omarlica

Aaskäfer m

I . spalić <‑li; imparf ‑al> [spalitɕ]

spalić perf od spalać

II . spalić <‑li; imparf ‑al> [spalitɕ] VERBE trans perf

spalić SPORT:

spalić rzut

ins Abseits laufen

spalić skok

übertreten

Idiomes/Tournures:

plan spalił na panewce

der Plan m ist misslungen [o. gescheitert]

plan spalił na panewce

der Plan ist in nichts zerronnen

plan spalił na panewce

der Plan hat sich in nichts aufgelöst

III . spalić <‑li; imparf ‑al> [spalitɕ] VERBE pron perf

1. spalić:

spalić (zostać zniszczonym) (dom, drewno, list)

verbrennen

2. spalić:

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

anbrennen

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

verbrennen

3. spalić:

spalić (zbyt mocno się opalić) (plażowicz, skóra)

sich dat einen Sonnenbrand holen

4. spalić fam (zdemaskować się):

spalić

auffliegen fam

Voir aussi : spalać

I . spalać <‑la; imparf ‑aj; perf spalić> [spalatɕ] VERBE trans

1. spalać (niszczyć, utleniać):

spalać papier, pokarm

verbrennen

spalić za sobą mosty

alle Brücken hinter sich dat abbrechen

2. spalać gén perf (zbyt mocno przypiec):

spalać peczeń, mięso

verbrennen

spalać peczeń, mięso

anbrennen lassen

spalić kotlety

die Schnitzel anbrennen lassen

3. spalać gén perf (mocno opalić):

spalać skórę

verbrennen fam

twarz spalona tropikalnym słońcem

von der tropischen Sonne verbranntes Gesicht nt

4. spalać gén perf (przepalić):

spalać bezpiecznik, silnik, żarówkę

durchbrennen

5. spalać gén imperf (zużywać):

silnik spala dużo benzyny

Motor m verbraucht viel Benzin

II . spalać <‑la; imparf ‑aj; perf spalić> [spalatɕ] VERBE pron

1. spalać:

spalać (ulegać utlenieniu) (substancje pokarmowe)

verbrennen

2. spalać gén imperf fig (wyczerpać się):

spalać się w czymś

sich acc für etw restlos aufopfern

spardek <gén ‑u, plur ‑i> [spardek] SUBST m MAR

spardek

Spardeck nt