Traductions de „zarzutowe“ dans le dictionnaire polonais » allemand

narzutowy [naʒutovɨ] ADJ

głaz narzutowy

Findling m

zrzutowy [zʒutovɨ] ADJ

1. zrzutowy MILIT:

zrzutowy

Abwurf-

2. zrzutowy TEC:

zrzutowy

Entlassungs-

kanał zrzutowy

Entlassungsgerinne nt

zarzutka <gén ‑ki, plur ‑ki> [zaʒutka] SUBST f CULIN

zarzutka

Soßenbinder m

wrzutowy [vʒutovɨ] ADJ TEC

wrzutowy

Einwurfs-

odrzutowy [odʒutovɨ] ADJ PHYS

odrzutowy

Düsen-

silnik odrzutowy

Düsenantrieb m

samolot odrzutowy AVIAT

Düsenflugzeug nt

samolot odrzutowy AVIAT

Düsenmaschine f

zarzut <gén ‑u, plur ‑y> [zaʒut] SUBST m

1. zarzut (pretensja):

zarzut

Vorwurf m

robić [lub czynić] komuś zarzuty

jdm Vorwürfe machen

bez zarzutu

einwandfrei

bez zarzutu

tadellos

odpierać zarzuty

Vorwürfe zurückweisen

przedstawić komuś zarzuty

jdm etwas vorwerfen

2. zarzut JUR:

zarzut

Einrede f

zarzut

Einwendung f

zarzut

Gegenvorstellung f

zarzut

Rüge f

zarzut

Vorwurf m

zarzut prawny

Rechtseinwendung f

oddalić zarzut

die Einwendung zurückweisen

pod zarzutem morderstwa

unter Mordverdacht

zarzut wzajemny

Gegenrüge f

zarzut niewyjaśnienia okoliczności sprawy

Aufklärungsrüge f

bez zarzutu

rügelos

przerzutowy [pʃeʒutovɨ] ADJ

1. przerzutowy fam:

przerzutowy

Schmuggel-

punkt przerzutowy przemycanych towarów

Umschlagplatz m für Schmuggelwaren

2. przerzutowy MÉD:

przerzutowy

metastatisch

przerzutowy rak piersi

metastatischer Brustkrebs m

3. przerzutowy SPORT:

styl przerzutowy

Parallelwälzer m

styl przerzutowy

Tauchwälzer m

odrzutowiec <gén ‑wca, plur ‑wcy> [odʒutovjets] SUBST m AVIAT

odrzutowiec

Düsenflugzeug nt

przerzutowo [pʃeʒutovo] ADV MÉD

przerzutowo

metastatisch

I . zarzucać <‑ca; imparf ‑aj; perf zarzucić> [zaʒutsatɕ] VERBE trans

1. zarzucać (rzucając, osadzać):

zarzucać

überwerfen

zarzucać

überhängen

zarzucić worek na ramię

den Sack über die Schulter werfen

2. zarzucać (ubierać się w coś):

zarzucać

umhängen

zarzucać

überwerfen

zarzucać płaszcz na ramiona

den Mantel über die Schultern werfen

3. zarzucać (wypełniać czymś):

zarzucać

überhäufen

zarzucać

bedecken

zarzucać coś papierami/kwiatami

etw mit Papier/Blumen bedecken

4. zarzucać (porzucać):

zarzucać palenie

aufgeben

5. zarzucać (oskarżać):

zarzucać komuś coś

jdm etw vorwerfen [o. zum Vorwurf machen]

nic mu nie można zarzucić

man kann ihm keinen Vorwurf machen [o. nichts vorwerfen]

6. zarzucać (rzucać coś na odległość):

zarzucić wędkę

die Angel auswerfen

7. zarzucać (rzucając, umieszczać gdzieś):

zarzucić komuś ręce na szyję

jdm um den Hals fallen

II . zarzucać <‑ca; imparf ‑aj; perf zarzucić> [zaʒutsatɕ] VERBE intr

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

schleudern

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

ins Schleudern geraten

zarzucić [zaʒutɕitɕ]

zarzucić perf od zarzucać

Voir aussi : zarzucać

I . zarzucać <‑ca; imparf ‑aj; perf zarzucić> [zaʒutsatɕ] VERBE trans

1. zarzucać (rzucając, osadzać):

zarzucać

überwerfen

zarzucać

überhängen

zarzucić worek na ramię

den Sack über die Schulter werfen

2. zarzucać (ubierać się w coś):

zarzucać

umhängen

zarzucać

überwerfen

zarzucać płaszcz na ramiona

den Mantel über die Schultern werfen

3. zarzucać (wypełniać czymś):

zarzucać

überhäufen

zarzucać

bedecken

zarzucać coś papierami/kwiatami

etw mit Papier/Blumen bedecken

4. zarzucać (porzucać):

zarzucać palenie

aufgeben

5. zarzucać (oskarżać):

zarzucać komuś coś

jdm etw vorwerfen [o. zum Vorwurf machen]

nic mu nie można zarzucić

man kann ihm keinen Vorwurf machen [o. nichts vorwerfen]

6. zarzucać (rzucać coś na odległość):

zarzucić wędkę

die Angel auswerfen

7. zarzucać (rzucając, umieszczać gdzieś):

zarzucić komuś ręce na szyję

jdm um den Hals fallen

II . zarzucać <‑ca; imparf ‑aj; perf zarzucić> [zaʒutsatɕ] VERBE intr

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

schleudern

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

ins Schleudern geraten

zarzuela <gén ‑li, plur ‑le> [zarzuela] SUBST f

zarzuela MUS, THÉÂTRE

Zarzuela f

zarzecze <gén ‑cza, plur ‑cza> [zaʒetʃe] SUBST nt GÉO

zarzecze

Gebiet nt jenseits des Flusses

zarzewie <gén ‑ia, plur ‑ia> [zaʒevje] SUBST nt gén lp sout

zarzewie

Glut f

zarzewie

Fackel f prov

zarzewie konfliktu

Konfliktherd m

rzutować <‑tuje; imparf ‑tuj> [ʒutovatɕ] VERBE intr

rzutować

sich acc auswirken

to rzutuje ujemnie na ocenę całości

das wirkt sich negativ bei der Beurteilung des Ganzen aus