Traductions de „wypierdalaj“ dans le dictionnaire polonais » allemand

wpierdalać [fpjerdalatɕ] vulg

wpierdalać → wpieprzać

Voir aussi : wpieprzać

I . wpieprzać <‑rza; imparf ‑aj> [fpjepʃatɕ], wpieprzyć [fpjepʃɨtɕ] perf VERBE trans fam

1. wpieprzać (jeść coś):

wpieprzać

herunterschlingen fam

wpieprzać

in sich acc hineinstopfen fam

wpieprzał, aż mu się uszy trzęsły

er hat alles in sich hineingestopft, bis es ihm aus den Ohren wieder herauskam fam

2. wpieprzać (wkładać coś gdzieś):

wpieprzać

stecken

wpieprzać

packen fam

wpieprzać kapcie pod łóżko

er hat die Latschen unters Bett getreten

3. wpieprzać (nakłaniać do kupna czegoś):

wpieprzać

aufschwatzen fam

wpieprzać

aufzwingen

niech pan przestanie mi wpieprzać ten samochód

hören Sie auf, mir dieses Auto aufschwatzen zu wollen

4. wpieprzać (pobić kogoś):

wpieprzać

verdreschen fam

wpieprzać

verprügeln

ale mu wpieprzyli!

die haben ihn aber verdroschen! fam

5. wpieprzać (sprawić, że ktoś się znalazł w trudnej sytuacji):

wpieprzać

verwickeln

wpieprzać

hineinziehen

wpieprzyli mnie w rozmowę z szefem

man hat mich in ein Gespräch mit dem Chef verwickelt [o. hineingezogen]

6. wpieprzać (zdenerwować kogoś):

wpieprzać

nerven fam

wpieprzać

in Rage bringen fam

wpieprzać

aufregen

II . wpieprzać <‑rza; imparf ‑aj> [fpjepʃatɕ], wpieprzyć [fpjepʃɨtɕ] perf VERBE pron fam

1. wpieprzać (wtrącać się):

wpieprzać

sich acc einmischen

przestań się wpieprzać do rozmowy

hör auf, dich dauernd in das Gespräch einzumischen

2. wpieprzać (wpaść na coś, gdzieś):

wpieprzać

landen fam

wpieprzać się do rowu

im Graben landen fam

3. wpieprzać (wejść gdzieś bez zaproszenia):

wpieprzać

sich acc einschleichen fam

wpieprzać

ungebeten hineinplatzen

wpieprzać się do grupy

sich acc in die Gruppe einschleichen fam

4. wpieprzać slmt perf (znaleźć się w trudnej sytuacji):

wpieprzać

hineingeraten sein

wpieprzać się w negocjacje ze strajkującymi

in Verhandlungen mit den Streikenden stecken

I . opierdalać <‑la perf opierdolić> [opjerdalatɕ] VERBE trans vulg (wymyślać komuś)

opierdalać kogoś

jdn zusammenscheißen [o. anscheißen] vulg

II . opierdalać <‑la> [opjerdalatɕ] VERBE pron vulg (lenić się)

opierdalać

rumhängen fam

opierdalać

Däumchen drehen fig fam

I . spierdalać <‑la; imparf ‑aj> [spjerdalatɕ], spierdolić [spjerdolitɕ] perf VERBE intr vulg (uciekać, odczepiać się)

spierdalać

sich acc verpissen fam

spierdalać

abhauen fam

II . spierdalać <‑la; imparf ‑aj> [spjerdalatɕ], spierdolić [spjerdolitɕ] perf VERBE trans gén imperf vulg (spartaczyć coś)

spierdalać

verpfuschen fam

I . upierdalać <‑la; perf ‑aj; imparf upierdolić> [upjerdalatɕ] VERBE trans vulg (zrobić komuś coś złego)

upierdalać

drankriegen fam

zobaczysz, że cię upierdolą za te nieobecności

du wirst sehen, dass sie dich wegen der Abwesenheit drankriegen

wykładowca upierdolił połowę studentów na egzaminie

der Dozent m ließ die Hälfte der Studenten in der Prüfung durchfallen

upierdolili prezesa za tę aferę

sie haben den Vorsitzenden wegen der Affäre rausgeschmissen

II . upierdalać <‑la; perf ‑aj; imparf upierdolić> [upjerdalatɕ] VERBE pron vulg

1. upierdalać (zmęczyć się):

upierdalać

sich dat den Arsch aufreißen fam, vulg

2. upierdalać (ubrudzić się):

ale się upierdoliłem w tej piwnicy!

Mann, habe ich mich in diesem Keller eingesaut!

upierdoliłem sobie bluzkę [sosem]

ich habe mir die Bluse [mit Soße] eingesaut

3. upierdalać (upić się do nieprzytomności):

upierdolił się w trzy dupy

er hat sich acc besoffen wie ein Schwein

I . dopierdalać <‑la> [dopjerdalatɕ], dopierdolić [dopjerdolitɕ] perf VERBE trans vulg (pobić kogoś)

dopierdolić komuś

jdn verdreschen [o. zusammenschlagen] fam

ale mu dopierdolił

der hat ihn vielleicht verdroschen fam

II . dopierdalać <‑la> [dopjerdalatɕ], dopierdolić [dopjerdolitɕ] perf VERBE pron vulg (uczepić się kogoś)

dopierdalać

sich acc an jdn ranschmeißen [o. ranmachen] fam

przestań się do mnie dopierdalać!

mach dich nicht an mich ran! fam

I . napierdalać <‑la; imparf ‑laj> [napjerdalatɕ], napierdolić [napjerdolitɕ] perf VERBE trans fam, vulg

1. napierdalać (naopowiadać bzdur):

napierdalać

Scheiß erzählen fam, vulg

napierdoliła mu różnych bzdur o sobie

sie hat ihm allen möglichen Scheiß über sich erzählt

2. napierdalać (pobić kogoś):

napierdalać

jdn vermöbeln fam

musiał mu napierdolić za tę zniewagę

er musste ihn für diese Beleidigung einfach vermöbeln

3. napierdalać (mocno boleć):

napierdalać

scheiße wehtun fam, vulg

od wczoraj napierdala mnie ząb

seit gestern tut mein Zahn scheiße weh

II . napierdalać <‑la; imparf ‑laj> [napjerdalatɕ], napierdolić [napjerdolitɕ] perf VERBE pron fam, vulg

1. napierdalać (mocno się upić):

napierdalać

sich acc total besaufen

napierdalać

sich acc volllaufen lassen

ale się wczoraj napierdoliłeś na imprezie pożegnalnej!

du hast dich gestern bei der Abschlussfeier total besoffen!

napierdolił się wódką i zasnął pod płotem

er hat sich mit Wodka volllaufen lassen und ist am Zaun eingeschlafen

2. napierdalać (bić się):

napierdalać

sich acc [o. einander] vermöbeln

jak przyszliśmy oni już się napierdalali

als wir gekommen sind, waren sie schon dabei, sich zu vermöbeln

zapierdalać <‑la> [zapjerdalatɕ] VERBE intr vulg

zapierdalać → zapieprzać

Voir aussi : zapieprzać

zapieprzać <‑rza> [zapjepʃatɕ] VERBE intr fam

1. zapieprzać (szybko iść, biec):

zapieprzać

rasen fam

zapieprzać

sich dat die Hacken wundlaufen fam

2. zapieprzać (ciężko pracować):

zapieprzać

schuften fam

zapieprzać

sich acc abrackern fam

zapieprzać

sich dat den Arsch aufreißen vulg

zapieprza od rana do nocy na nowe mieszkanie

er rackert sich von früh bis spät für eine neue Wohnung ab fam

I . odpierdalać <‑la; imparf ‑laj> [otpjerdalatɕ], odpierdolić [otpjerdolitɕ] perf VERBE trans fam, vulg

odpierdalać

hinhauen fam

odpierdalać

schnell und schlecht machen

odpierdalać

vermasseln fam

II . odpierdalać <‑la; imparf ‑laj> [otpjerdalatɕ], odpierdolić [otpjerdolitɕ] perf VERBE pron fam, vulg

odpierdalać

sich acc verpissen vulg

odpierdalać

jdn in Ruhe lassen

I . przypierdalać <‑la> [pʃɨpjerdalatɕ], przypierdolić [pʃɨpjerdolitɕ] perf vulg VERBE intr (zbić)

przypierdalać komuś

jdn verhauen fam

przypierdalać komuś

jdn verprügeln

II . przypierdalać <‑la> [pʃɨpjerdalatɕ], przypierdolić [pʃɨpjerdolitɕ] perf vulg VERBE pron (przyczepić się)

przypierdalać się do kogoś

[ständig] gegen jdn stänkern fam

nawpierdalać [nafpjerdalatɕ] perf

nawpierdalać → nawpieprzać

Voir aussi : nawpieprzać

I . nawpieprzać <‑rza; imparf ‑aj> [nafpjepʃatɕ] VERBE intr perf fam

1. nawpieprzać (zwymyślać kogoś):

nawpieprzać

jdn zur Sau machen fam

nawpieprzał mu za niedotrzymanie terminu

er hat ihn wegen der Nichteinhaltung des Termins zur Sau gemacht fam

2. nawpieprzać (nawrzucać):

nawpieprzać

schmeißen fam

nawpieprzać

schleudern fam

nawpieprzała ubrań do szafy

sie hat die Kleider in den Schrank geschmissen fam

II . nawpieprzać <‑rza; imparf ‑aj> [nafpjepʃatɕ] VERBE pron perf fam (najeść się)

nawpieprzać

sich acc vollstopfen fam [o. vollfressen fam ]

nawpieprzał się frytek

er hat sich mit Pommes vollgefressen fam

I . wypierać¹ <‑ra; perf wyprzeć> [vɨpjeratɕ] VERBE trans

1. wypierać (zmuszać do odejścia):

wypierać nieprzyjaciela

abdrängen

wypierać nieprzyjaciela

zurückdrängen

wypierać konkurencję, towary

verdrängen fig

2. wypierać PHYS:

wypierać ciecz, ciało

verdrängen

3. wypierać (przestawać o czymś myśleć):

wypierać myśl, wspomnienia

verdrängen

II . wypierać¹ <‑ra; perf wyprzeć> [vɨpjeratɕ] VERBE pron

1. wypierać (wyrzekać się):

wypierać się kogoś/czegoś

jdn/etw verleugnen

2. wypierać (nie przyznawać się):

wypierać się czegoś

etw abstreiten [o. leugnen]

wypielić [vɨpjelitɕ]

wypielić perf od pielić

Voir aussi : pielić

pielić [pjelitɕ] VERBE

pielić → pleć