Traductions de „strа́ži“ dans le dictionnaire allemand » polonais

I . strạff [ʃtraf] ADJ

1. straff (gespannt):

straff Seil

napięty

2. straff (fest):

straff Haut, Brust

jędrny

3. straff (streng):

straff Organisation

sprawny

straff Organisation

prężny

straff Überwachung

ścisły

hier herrscht eine straffe Disziplin

tutaj panuje surowa dyscyplina f

4. straff (eng anliegend):

straff

opinający

straff

ściśle przylegający

einen straffen Sitz haben

ściśle przylegać

II . strạff [ʃtraf] ADV

1. straff (fest):

straff spannen

mocno

etw straff ziehen

naciągać [perf naciągnąć] coś

2. straff (streng):

straff organisieren

sprawnie

die Vorschriften werden straff beachtet

przepisy mpl są surowo przestrzegane

straff durchorganisiert

zorganizowany sprawnie i szczegółowo

I . strạmm [ʃtram] ADJ

1. stramm (straff):

stramm Hose, Rock

obcisły

2. stramm (kräftig):

stramm Bursche

krzepki

3. stramm (drall):

stramm Waden

jędrny

II . strạmm [ʃtram] ADV

1. stramm (fest, eng):

stramm binden

mocno

stramm sitzen

być obcisłym

stramm ziehen

zaciskać [perf zacisnąć]

2. stramm (aufgerichtet):

sich stramm halten

trzymać się prosto

3. stramm (streng):

stramm durcharbeiten

dokładnie przerabiać [perf przerobić]

Strati SUBST

Strati plur. de Stratus

Voir aussi : Stratus

Stratus <‑s, Strati> SUBST m MÉTÉO

Stratus

stratus m

I . strẹng [ʃtrɛŋ] ADJ

1. streng (unnachsichtig):

streng Richter, Strafen

surowy

er ist sehr streng zu [o. mit] ihr

on jest bardzo surowy w stosunku do niej

2. streng (strikt):

streng Anweisung, Diät, Vegetarier

ścisły

streng Bewachung

całkowity

strenge Bettruhe verordnen

zalecać [perf zalecić] leżenie w łóżku

3. streng (durchdringend):

streng Geruch

ostry

streng Geschmack

wyrazisty

4. streng (nicht gemäßigt):

streng Winter

ostry

streng Kälte

przenikliwy

5. streng (schmucklos):

streng

surowy

streng

prosty

6. streng (konsequent):

streng Katholiker, Vegetarier

zagorzały

II . strẹng [ʃtrɛŋ] ADV

1. streng (hart):

streng bestrafen

surowo

jdn streng ansehen, das ist streng verboten!

to jest surowo zabronione!

2. streng (strikt):

streng einhalten

ściśle

streng geheim/vertraulich

ściśle tajny/poufny

3. streng (genau):

streng genommen

ściśle rzecz biorąc

es mit etw dat streng nehmen

podchodzić do czegoś rygorystycznie [lub poważnie]

4. streng CH (anstrengend):

wir haben es streng gehabt

było nam bardzo ciężko

strịch [ʃtrɪç] VERBE trans, intr

strich imparf von streichen

Voir aussi : streichen

I . stre̱i̱chen <streicht, strich, gestrichen> [ˈʃtraɪçən] VERBE trans

1. streichen (anstreichen):

streichen Decke, Wand

malować [perf po‑]

frisch gestrichen!

świeżo malowane!

2. streichen (schmieren):

Butter aufs Brötchen streichen

smarować [perf po‑] bułkę masłem

Tomaten durch ein Sieb streichen

przecierać [perf przetrzeć] pomidory przez sitko

ein gestrichener Esslöffel Mehl

płaska łyżka f mąki

3. streichen (glätten):

glatt streichen Haar

zaczesywać [perf zaczesać] gładko

glatt streichen Oberfläche

wygładzać [perf wygładzić]

etw [mit der Hand] glatt streichen

wygładzić coś [ręką]

4. streichen (ausstreichen):

streichen Namen, Wort

wykreślać [perf wykreślić]

ich habe mich aus der Liste streichen lassen

kazałem się wykreślić z listy

„Nichtzutreffendes streichen“

„niepotrzebne skreślić”

5. streichen (zurückziehen):

streichen Zuschuss

cofać [perf cofnąć]

streichen Plan, Auftrag

wycofać

6. streichen (entfernen):

sie strich sich dat das Haar aus der Stirn

odgarnęła sobie włosy z czoła

II . stre̱i̱chen <streicht, strich, gestrichen> [ˈʃtraɪçən] VERBE intr

1. streichen +haben (gleiten):

mit der Hand über etw acc streichen

przesunąć ręką po czymś

2. streichen +sein (streifen):

ums Haus streichen

wałęsać się wokół domu fam

durch die Gegend streichen

włóczyć się po okolicy fam

I . strịkt [ʃtrɪkt] ADJ

1. strikt (streng):

strikt Befolgung

ścisły

strikt Gehorsam

absolutny

2. strikt (rigoros):

strikt Weigerung

kategoryczny

II . strịkt [ʃtrɪkt] ADV

etw strikt befolgen

ściśle stosować [perf za‑] się do czegoś

strịtt [ʃtrɪt] VERBE intr, pron

stritt imparf von streiten

Voir aussi : streiten

I . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] VERBE intr

1. streiten (in Streit geraten, sein):

[mit jdm][um etw] streiten

sprzeczać [perf po‑] się [z kimś][o coś]

2. streiten (diskutieren):

[mit jdm] über etw acc streiten

rozprawiać [z kimś] o czymś

II . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] VERBE pron

1. streiten (zanken):

sich streiten

kłócić [perf po‑] się

sie streitet sich mit ihm wegen jeder Kleinigkeit

ona kłóci się z nim z powodu każdej drobnostki

wenn zwei sich streiten, freut sich der Dritte prov

gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta prov

2. streiten (diskutieren):

sich [darüber] streiten, wer/wie ...

spierać się [o to], kto/jak...

darüber lässt sich streiten

o to można się spierać