Traductions de „ropocząć“ dans le dictionnaire polonais » allemand

rozpocząć [rospotʃoɲtɕ]

rozpocząć perf od rozpoczynać

Voir aussi : rozpoczynać

rozpoczynać <‑na; perf rozpocząć> [rospotʃɨnatɕ] VERBE trans, pron

rozpoczynać

beginnen

rozpoczynać INFOR

starten

rozpoczynać działalność

eröffnen

rozpoczynać coś

etw [o. mit etw] beginnen

rozpoczynać coś

etw anfangen

rozpoczynać operację INFOR

eine Operation starten

rozpocząć wszystko od nowa

alles von Neuem beginnen

ropociąg <gén ‑u, plur ‑i> [ropotɕoŋk] SUBST m TEC

ropociąg

Erdölleitung f

ropociąg

Pipeline f

dopożyczać <‑cza; imparf ‑ycz> [dopoʒɨtʃatɕ], dopożyczyć [dopoʒɨtʃɨtɕ] VERBE trans perf fam

dopożyczać

hinzuleihen

dopożyczać parę złotych

einige Zloty hinzuleihen

popożyczać [popoʒɨtʃatɕ]

popożyczać perf od pożyczać

Voir aussi : pożyczać

pożyczać <‑cza; perf pożyczyć [lub po‑]> [poʒɨtʃatɕ] VERBE trans

pożyczać coś [lub czegoś] komuś

jdm etw leihen [o. borgen]

pożyczać coś [lub czegoś] od kogoś

von jdm etw leihen [o. borgen]

ropowiczy [ropovitʃɨ] ADJ MÉD

ropowiczy

phlegmonös

przeoczać <‑cza; perf przeoczyć> [pʃeotʃatɕ] VERBE trans sout

przeoczać

übersehen

przeoczyć błąd

einen Fehler übersehen

trzepoczący [tʃepotʃontsɨ] ADJ

lot trzepoczący ZOOL

Rüttelflug m

ropomocz <gén ‑u, sans pl > [ropomotʃ] SUBST m MÉD

ropomocz

eitriger Urin m

ropowica <gén ‑cy, sans pl > [ropovitsa] SUBST f MÉD

ropowica

Phlegmone f

napocząć [napotʃoɲtɕ] perf, napoczynać [napotʃɨnatɕ] <‑na; imparf ‑aj> VERBE trans

napocząć

anbrechen

napocząć bochenek chleba

einen Laib Brot anschneiden

odpocząć [otpotʃoɲtɕ]

odpocząć perf od odpoczywać

Voir aussi : odpoczywać

odpoczywać <‑wa; perf odpocząć> [otpotʃɨvatɕ] VERBE intr

odpoczywać od kogoś/czegoś

sich acc von jdm/etw erholen [o. ausruhen]

Idiomes/Tournures:

niech odpoczywa w pokoju

möge er/sie in Frieden ruhen

wypocząć [vɨpotʃoɲtɕ]

wypocząć perf od wypoczywać

Voir aussi : wypoczywać

wypoczywać <‑wa; perf wypocząć> [vɨpotʃɨvatɕ] VERBE intr

wypoczywać

sich acc erholen [o. ausruhen]

I . dołączać <‑cza> [dowontʃatɕ], dołączyć [dowontʃɨtɕ] perf VERBE trans (dodać)

dołączać pismo, zaświadczenie

beilegen

dołączać pismo, zaświadczenie

anfügen

II . dołączać <‑cza> [dowontʃatɕ], dołączyć [dowontʃɨtɕ] perf VERBE intr (dojść)

dołączać do czegoś

zu etw dazustoßen

dołączyć do grupy zwiedzających

zur Besuchergruppe dazustoßen

III . dołączać <‑cza> [dowontʃatɕ], dołączyć [dowontʃɨtɕ] perf VERBE pron fam (włączyć się)

dołączyć się [do grupy]

sich acc [einer Gruppe] anschließen

doręczać <‑cza; perf doręczyć> [dorentʃatɕ] VERBE trans

doręczać list:

doręczać

zustellen

doręczyć komuś wezwanie na przesłuchanie

jdm die Vorladung für ein Verhör zustellen

I . poduczać <‑cza> [podutʃatɕ], poduczyć [podutʃɨtɕ] VERBE trans perf VERBE trans

poduczać kogoś czegoś

jdm etw beibringen

II . poduczać <‑cza> [podutʃatɕ], poduczyć [podutʃɨtɕ] VERBE trans perf VERBE pron

poduczać się czegoś

sich dat etw beibringen

poduczać się czegoś

etw lernen

I . wypaczać <‑cza> [vɨpatʃatɕ], wypaczyć [vɨpatʃɨtɕ] perf VERBE trans

1. wypaczać (zniekształcić):

wypaczać drzwi

verziehen

2. wypaczać fig (przedstawiać w fałszywym świetle):

wypaczać intencje, obraz

verzerren

wypaczać intencje, obraz

entstellen

3. wypaczać fig (demoralizować):

wypaczać charakter

verderben

II . wypaczać <‑cza> [vɨpatʃatɕ], wypaczyć [vɨpatʃɨtɕ] perf VERBE pron

1. wypaczać:

wypaczać (ulec zniekształceniu) (drzwi, okna)

sich acc verziehen

2. wypaczać fig:

wypaczać (ulec deprawacji) (charakter)

verderben

wypaczać (ulec deprawacji) (charakter)

verdorben werden

dokuczać <‑cza; imparf ‑aj; perf dokuczyć> [dokutʃatɕ] VERBE intr

1. dokuczać < perf po‑>:

dokuczać (celowo kogoś drażnić) (osoba)

ärgern

dokuczać (celowo kogoś drażnić) (osoba)

sticheln

dokuczać (celowo kogoś drażnić) (osoba)

[jdm] zusetzen

dokuczać (muchy, komary)

ärgern

dokuczać (muchy, komary)

belästigen

dokuczać (muchy, komary)

[jdm] zusetzen

dokuczać komuś przez cały rok szkolny

jdn während des gesamten Schuljahrs ärgern

2. dokuczać:

dokuczać (dolegać) (ból, głód, zimno)

quälen

dokuczać (dolegać) (ból, głód, zimno)

plagen

I . doliczać <‑cza> [dolitʃatɕ], doliczyć [dolitʃɨtɕ] perf VERBE trans

1. doliczać (dodać do rachunku):

doliczać coś do czegoś

etw zu etw hinzurechnen

doliczać coś do czegoś

etw auf etw acc draufschlagen fam

2. doliczać (skończyć liczenie):

doliczyć do stu

bis hundert zählen

II . doliczać <‑cza> [dolitʃatɕ], doliczyć [dolitʃɨtɕ] perf VERBE pron perf

1. doliczać (ustalić liczbę):

doliczać

eine Zahl feststellen

nie móc się doliczyć

das richtige Ergebnis nicht finden können

nie doliczył się kilku sztuk

es fehlten ihm bei der Berechnung ein paar Stücke ntpl

2. doliczać (osiągnąć):

doliczył się dziewięćdziesięciu lat

er hat das neunzigste Lebensjahr vollendet [o. erreicht]