Traductions de „Crucii“ dans le dictionnaire polonais » allemand

(Aller à allemand » polonais)

drucik <gén ‑a, plur ‑i> [drutɕik] SUBST m

drucik dim od drut

drucik

Drähtchen nt

Voir aussi : drut , drut

drut² <gén ‑u [lub ‑a], plur ‑y> [drut] SUBST m gén. au pl (do robótek)

drut

Stricknadel f

robić na drutach

stricken

drut¹ <gén ‑u, plur ‑y> [drut] SUBST m

1. drut (cienki pręt metalowy):

drut

Draht m

drut kolczasty

Stacheldraht m

drut miedziany

Kupferdraht m

pogoda jak drut fam

Bilderbuchwetter nt fam

prosty jak drut (niewykrzywiony)

schnurgerade fam

prosty jak drut (łatwy)

kinderleicht

to jest proste jak drut

das ist ein Kinderspiel nt

2. drut (telegraf):

drut

Telegrafendraht m

drut

Telegrafenleitung f

ciągnąć druty

Telegrafenleitungen ziehen

cucić <cuci; imparf cuć> [tsutɕitɕ] VERBE trans

cucić

wiederbeleben

cucić

wieder zu sich dat bringen

czucie <gén ‑ia, plur ‑ia> [tʃutɕe] SUBST nt

czucie

Gefühl nt

czucie

Empfindung f

druciak <gén ‑a, plur ‑i> [drutɕak] SUBST m fam

druciak

Topfreiniger m [aus Stahlwolle]

cruise <gén cruise’a, plur cruise’y> [krus] SUBST m

1. cruise MILIT (pocisk):

cruise

Cruise-Missile nt

2. cruise (podróż):

cruise

Kreuzfahrt f

crack¹ <gén ‑u, sans pl > [krak] SUBST m (krystalizowana kokaina)

crack

Crack nt

zażywać crack

Crack nehmen

bucik <gén ‑a, plur ‑i> [butɕik] SUBST m

1. bucik (mały but):

bucik

Stiefelchen nt

bucik

Schühchen nt

dziecięce buciki

Kinderstiefel mpl

2. bucik (but o krótkiej cholewie):

bucik

Stiefelette f

sznurowany bucik

Schnürschuh m

filcowy bucik

Filzschuh m

nucić <‑ci; perf za‑> [nutɕitɕ] VERBE trans

nucić

summen

nucić

trällern

nucić melodię

eine Melodie summen

żucie <gén ‑ia, sans pl > [ʒutɕe] SUBST nt

żucie

Kauen nt

guma do żucia

Kaugummi m lub nt

kłucie <gén ‑ia, sans pl > [kwutɕe] SUBST nt

kłucie

Stechen nt

czuć kłucie w boku

Seitenstechen haben

I . ocucać <‑ca; imparf ‑aj> [otsutsatɕ], ocucić [otsutɕitɕ] perf VERBE trans

ocucać

zu sich dat bringen

ocucić kogoś zimną wodą

jdn mit kaltem Wasser zu sich bringen

II . ocucać <‑ca; imparf ‑aj> [otsutsatɕ], ocucić [otsutɕitɕ] perf VERBE pron

ocucać

zu sich dat kommen

minęło kilka minut zanim się ocucił

es vergingen einige Minuten, ehe er zu sich kam

okucie <gén ‑ia, plur ‑ia> [okutɕe] SUBST nt

1. okucie (dekoracyjne):

okucie

Zierbeschlag m

srebrne okucia

Silberbeschläge mpl

2. okucie TEC:

okucie

Beschlag m

rzucić [ʒutɕitɕ]

rzucić perf od rzucać

Voir aussi : rzucać

I . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERBE trans

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

werfen

rzucić kotwicę

Anker werfen

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! MILIT

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana fam

das reißt mich nicht vom Hocker fam

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

werfen

rzucać spojrzenie

lenken

rzucić okiem na coś

auf etw acc einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

jdn behexen

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

verlassen

rzucać palenie, wódkę, pracę

aufgeben

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

fallen lassen

rzucać pytanie

aufwerfen

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERBE intr

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERBE pron

1. rzucać (miotać się):

rzucać

sich acc hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

rzucać

sich acc werfen

rzucać

sich acc stürzen

rzucać się na łóżko

sich acc aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać fam (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! fam

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich acc mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

rzucik <gén ‑a, plur ‑i> [ʒutɕik] SUBST m fam (drobny wzór)

rzucik

Kleinmuster nt

sweter z pięknym rzucikiem

Pullover m mit einem schönen Kleinmuster