polonais » allemand

polonais)

Afficher le résumé de tous les résultats

Résultats dont l'orthographe est similaire : narzucić , zarzucić , narzucać , narzeczeni , narzutnica , narzutniak , narzut , narzępik , narzecze , narzutowy et narzutka

I . narzucać <‑ca; imparf ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] perf VERBE trans

II . narzucać <‑ca; imparf ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] perf VERBE pron

narzucać się komuś z czymś

sich acc jdm mit etw aufdrängen

Voir aussi : rzucać

I . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERBE trans

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

werfen

rzucić kotwicę

Anker werfen

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! MILIT

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana fam

das reißt mich nicht vom Hocker fam

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

werfen

rzucać spojrzenie

lenken

rzucić okiem na coś

auf etw acc einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

jdn behexen

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

verlassen

rzucać palenie, wódkę, pracę

aufgeben

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

fallen lassen

rzucać pytanie

aufwerfen

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERBE intr

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERBE pron

1. rzucać (miotać się):

rzucać

sich acc hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

rzucać

sich acc werfen

rzucać

sich acc stürzen

rzucać się na łóżko

sich acc aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać fam (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! fam

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich acc mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

zarzucić [zaʒutɕitɕ]

zarzucić perf od zarzucać

Voir aussi : zarzucać

I . zarzucać <‑ca; imparf ‑aj; perf zarzucić> [zaʒutsatɕ] VERBE trans

1. zarzucać (rzucając, osadzać):

zarzucać

überwerfen

zarzucać

überhängen

zarzucić worek na ramię

den Sack über die Schulter werfen

2. zarzucać (ubierać się w coś):

zarzucać

umhängen

zarzucać

überwerfen

zarzucać płaszcz na ramiona

den Mantel über die Schultern werfen

3. zarzucać (wypełniać czymś):

zarzucać

überhäufen

zarzucać

bedecken

zarzucać coś papierami/kwiatami

etw mit Papier/Blumen bedecken

4. zarzucać (porzucać):

zarzucać palenie

aufgeben

5. zarzucać (oskarżać):

zarzucać komuś coś

jdm etw vorwerfen [o. zum Vorwurf machen]

nic mu nie można zarzucić

man kann ihm keinen Vorwurf machen [o. nichts vorwerfen]

6. zarzucać (rzucać coś na odległość):

zarzucić wędkę

die Angel auswerfen

7. zarzucać (rzucając, umieszczać gdzieś):

zarzucić komuś ręce na szyję

jdm um den Hals fallen

II . zarzucać <‑ca; imparf ‑aj; perf zarzucić> [zaʒutsatɕ] VERBE intr

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

schleudern

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

ins Schleudern geraten

narzutniak <gén ‑a, plur ‑i> [naʒutɲak] SUBST m GÉO

narzutniak

Findling m

narzutnica <gén ‑cy, plur ‑ce> [naʒutɲitsa] SUBST f TEC

narzutnica

Putzwerfer m

narzeczeni [naʒetʃeɲi] SUBST

narzeczeni plur < gén plur ‑czonych> forme adj:

narzeczeni

Verlobten plur

narzeczeni

Brautpaar nt

narzutka <gén ‑ki, plur ‑ki> [naʒutka] SUBST f sout

narzutka

Umhang m

narzutka

Überwurf m

satynowa narzutka

Satinüberwurf m

narzutowy [naʒutovɨ] ADJ

głaz narzutowy

Findling m

narzecze <gén ‑cza, plur ‑cza> [naʒetʃe] SUBST nt

narzecze

Dialekt m

narzępik <gén ‑a, plur ‑i> [naʒempik] SUBST m ZOOL

narzępik koński

Pferdlausfliege f

narzut <gén ‑u, plur ‑y> [naʒut] SUBST m

1. narzut TEC:

narzut

Bewurf m

2. narzut COMM:

z narzutem

mit Aufschlag

Voulez-vous ajouter des mots, des phrases ou des traductions ?

Proposez de créer une nouvelle entrée pour un mot.

Parcourir le dictionnaire

polonais

Traductions de „narzucili“ dans le dictionnaire polonais » allemand (Aller à allemand » polonais)

I . narzucać <‑ca; imparf ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] perf VERBE trans

1. narzucać (nałożyć):

2. narzucać (wymusić):

3. narzucać perf od rzucać

II . narzucać <‑ca; imparf ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] perf VERBE pron

Voir aussi : rzucać

I . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERBE trans

1. rzucać (miotać, ciskać):

2. rzucać (kierować):

3. rzucać (porzucać):

4. rzucać (mówić):

II . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERBE intr

III . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERBE pron

1. rzucać (miotać się):

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

3. rzucać fam (oburzać się):

4. rzucać (ściskać kogoś):

5. rzucać (napadać):

6. rzucać (odskakiwać):

zarzucić [zaʒutɕitɕ]

zarzucić perf od zarzucać

Voir aussi : zarzucać

I . zarzucać <‑ca; imparf ‑aj; perf zarzucić> [zaʒutsatɕ] VERBE trans

1. zarzucać (rzucając, osadzać):

2. zarzucać (ubierać się w coś):

3. zarzucać (wypełniać czymś):

4. zarzucać (porzucać):

5. zarzucać (oskarżać):

6. zarzucać (rzucać coś na odległość):

7. zarzucać (rzucając, umieszczać gdzieś):

II . zarzucać <‑ca; imparf ‑aj; perf zarzucić> [zaʒutsatɕ] VERBE intr

narzutniak <gén ‑a, plur ‑i> [naʒutɲak] SUBST m GÉO

narzutnica <gén ‑cy, plur ‑ce> [naʒutɲitsa] SUBST f TEC

narzeczeni [naʒetʃeɲi] SUBST

narzeczeni plur < gén plur ‑czonych> forme adj:

narzutka <gén ‑ki, plur ‑ki> [naʒutka] SUBST f sout

narzutowy [naʒutovɨ] ADJ

narzecze <gén ‑cza, plur ‑cza> [naʒetʃe] SUBST nt

narzępik <gén ‑a, plur ‑i> [naʒempik] SUBST m ZOOL

narzut <gén ‑u, plur ‑y> [naʒut] SUBST m

1. narzut TEC:

2. narzut COMM:

Parcourir le dictionnaire

Liens vers des informations complémentaires

Réactions

Entraineur de vocabulaire

Synonyms

Mon historique de recherche