Traductions de „dworcu“ dans le dictionnaire français » polonais

divorce [divɔʀs] SUBST m

divorce

rozwód m

demander le divorce

wystąpić o rozwód

I . divorcé(e) [divɔʀse] ADJ

divorcé(e)

rozwiedziony

II . divorcé(e) [divɔʀse] SUBST m(f)

divorcé(e)

rozwodnik(-wódka) m (f)

I . cocu(e) [kɔky] fam ADJ

cocu(e)

zdradzany

II . cocu(e) [kɔky] fam SUBST m(f)

cocu(e)

rogacz m

cocu(e)

zdradzana żona f

force [fɔʀs] SUBST f

1. force t. PHYS (énergie):

force

siła f

2. force gén plur (possibilité intellectuelle et morale: de caractère):

force

siła f

cet exercice dépasse mes forces

to ćwiczenie jest ponad moje siły

force d'âme

siła ducha

3. force (pouvoir):

force

władza f

employer la force

użyć siły

4. force gén plur (ensemble de personnes: de défense, de police):

force

siły fpl

5. force MILIT:

force de frappe

siła f uderzenia

forces de l'ordre

siły porządkowe

forces armées

siły zbrojne

6. force (principe d'action):

force

przyczyna f

idée-force

myśl f przewodnia

force majeure

siła f wyższa

forces aveugles

ślepy los m

7. force t. fig:

force (puissance)

siła f

force (d'un style)

moc f

avec un vent de force 7

z siłą wiatru 7 w skali Beauforta

dans toute la force du mot/du terme

w pełnym tego słowa znaczeniu

8. force:

force (efficacité: d'un moteur)

moc f

force (d'un médicament, poison)

skuteczność f

force (d'un argument, préjugé)

siła f

Idiomes/Tournures:

à force

obficie

à force de pleurer

wskutek płaczu

faire qc de force

robić coś siłą

I . forcé(e) [fɔʀse] VERBE

forcé part passé de forcer:

II . forcé(e) [fɔʀse] ADJ

1. forcé (involontaire):

forcé bain, mariage

z musu

forcé atterrissage, travail

przymusowy

2. forcé (factice):

forcé rire, sourire

sztuczny

forcé amabilité, gaieté

wymuszony

Voir aussi : forcer

I . forcer [fɔʀse] VERBE trans

1. forcer (obliger):

forcer qn à qc/à faire qc

zmuszać kogoś do czegoś/do zrobienia czegoś

2. forcer (tordre):

forcer vérité

zniekształcać

forcer le sens

zmienić znaczenie

3. forcer (faire céder):

forcer coffre, porte, serrure

wyłamywać

forcer barrage

forsować

4. forcer (obtenir):

forcer admiration, estime

wymuszać

forcer le respect

wymusić szacunek

forcer le destin

kierować własnym losem

5. forcer (faire un trop grand effort):

forcer voix

nadwyrężać

forcer pas

przyspieszać

6. forcer (dépasser):

forcer la dose

przedawkować

II . forcer [fɔʀse] VERBE intr

1. forcer (devenir plus fort: vent):

forcer

nasilać się

2. forcer (abuser de):

forcer sur le sel

nadużywać soli

3. forcer (faire agir le plus possible):

forcer sur les avirons

szybciej wiosłować

III . forcer [fɔʀse] VERBE pron

se forcer à qc/faire qc

zmuszać się do czegoś/do zrobienia czegoś

se forcer sourire

zmuszać się do uśmiechu