Traductions de „Oblast“ dans le dictionnaire polonais » allemand

(Aller à allemand » polonais)

oblat <gén ‑a, plur ‑aci> [oblat] SUBST m RÉLIG

1. oblat plur (zakon):

oblat

Oblatenmissionare mpl

2. oblat (zakonnik):

oblat

Oblate m

3. oblat HIST:

oblat

Oblate m

oblać [oblatɕ]

oblać perf od oblewać

Voir aussi : oblewać

I . oblewać <‑wa; perf oblać> [oblevatɕ] VERBE trans

1. oblewać (polewać):

oblewać kogoś/coś czymś

jdn/etw mit etw übergießen

oblał kogoś zimny pot

jdm brach der kalte Schweiß aus

oblewać kogoś/coś łzami

jdn/etw beweinen

oblać kogoś zimną wodą

jdn mit kaltem Wasser übergießen

2. oblewać (pokrywać):

oblewać ciasto czekoladą

den Kuchen mit Schokoladenguss überziehen [o. bestreichen]

3. oblewać ENS:

oblewać egzamin

verhauen fam

oblewać egzamin

verbocken fam

4. oblewać fam (świętować):

oblewać mieszkanie, awans

begießen fam

oblewać mieszkanie, awans

feiern

5. oblewać:

oblewać (otaczać) (morze, jezioro)

umspülen

oblewać (otaczać) (morze, jezioro)

umgeben

II . oblewać <‑wa; perf oblać> [oblevatɕ] VERBE pron

1. oblewać (wylewać coś na siebie):

oblewać

sich acc mit etwas begießen

oblać się gorącą zupą

heiße Suppe über sich acc schütten

oblać się rumieńcem

[bis über beide Ohren] rot werden

oblać się rumieńcem

stark erröten

2. oblewać (moczyć się wzajemnie):

oblewać

sich acc [o. einander] nass machen

w upały dzieci oblewały się wodą

an heißen Tagen bespritzten sich die Kinder ntpl mit Wasser

oblot <gén ‑u, plur ‑y> [oblot] SUBST m

1. oblot AVIAT (okrążenie czegoś):

oblot

Umkreisen nt [im Flug]

oblot

Umrunden nt

oblot

eine Runde drehen

samolot dokonał oblotu miasta

das Flugzeug nt drehte eine Runde über der Stadt

2. oblot AVIAT (próbny lot):

oblot

Probeflug m

3. oblot (swobodne latanie):

oblot

Freiflug m

oblacja <gén ‑ji, plur ‑je> [oblatsja] SUBST f sout

1. oblacja (złożenie ofiary):

oblacja

Darbringung f sout [o. Darreichung f sout ] eines Opfers

2. oblacja (ofiara):

oblacja

Opfer nt

oblacja

Opfergabe f

oblader <gén ‑dra, plur ‑dry> [oblader] SUBST m gén. au pl (rodzaj deski)

oblader

Schwarte f

oblader

Schwartling m

oblatać [oblatatɕ]

oblatać perf od oblatywać

Voir aussi : oblatywać , oblatywać

I . oblatywać² <‑tuje; perf oblecieć> [oblatɨvatɕ] VERBE trans

1. oblatywać (czuć):

strach mnie obleciał

ich bekam es mit der Angst zu tun

2. oblatywać (obiegać):

oblatywać coś

um etw herumlaufen [o. herumrennen]

pies obleciał budę dookoła

der Hund m rannte um die Hundehütte herum

3. oblatywać fam (docierać to tu, to tam):

oblatywać

abklappern fam

II . oblatywać² <‑tuje; perf oblecieć> [oblatɨvatɕ] VERBE intr

oblatywać (opadać) (tynk, liście)

abfallen

oblatywać¹ <‑tuje; perf oblatać> [oblatɨvatɕ] VERBE trans AVIAT

oblatywać samolot

ein Flugzeug einfliegen [o. Test fliegen]

obława <gén ‑wy, plur ‑wy> [obwava] SUBST f

1. obława (polowanie):

obława

Treibjagd f

obława na dziki

Wildschwein[treib]jagd f

2. obława (akcja policyjna):

obława

Razzia f

obława na bandytę

Jagd f nach einem Verbrecher

oblec² [oblets]

oblec perf od oblekać

Voir aussi : oblekać

I . oblekać <‑ka; perf oblec> [oblekatɕ] VERBE trans

1. oblekać fam (powlec):

oblekać

beziehen

oblekać poduszkę

das Kopfkissen beziehen

lubię świeżo obleczoną pościel

ich mag frisch bezogene Bettwäsche

2. oblekać (ubrać coś):

oblekać

anziehen

oblekać czyste ubranie

saubere Kleider anziehen

II . oblekać <‑ka; perf oblec> [oblekatɕ] VERBE pron przest (ubrać się)

oblekać

anlegen

oblekać się w szaty duchowne

geistliche Gewänder anlegen

jej twarz oblokła się smutkiem fig

ihr Gesicht nt nahm einen traurigen Ausruck an

oblig <gén ‑u, plur ‑i> [oblik] SUBST m

1. oblig:

oblig EKON, FIN

Schuldschein m f

2. oblig przest (zobowiązanie):

oblig

Verbindlichkeit f sout

oblig

Pflicht f

obleźć [obleɕtɕ]

obleźć perf od obłazić

Voir aussi : obłazić

I . obłazić <‑zi; imparf obłaź perf obleźć> [obwaʑitɕ] VERBE trans

1. obłazić (o robakach):

obłazić

herumkriechen

obłazić

wimmeln

kota oblazły pchły

die Katze f wimmelte vor Flöhen

2. obłazić (odpaść, wytrzeć się):

obłazić

abgehen

obłazić

sich acc lösen

farba oblazła z samochodu

die Farbe f ging vom Auto ab

II . obłazić <‑zi; imparf obłaź> [obwaʑitɕ] VERBE intr fam (obchodzić kogoś lub coś)

obłazić

abklappern fam

obleźli całe miasto szukając butów

auf der Suche nach Schuhen klapperten sie die ganze Stadt ab fam

obligo [obligo] SUBST nt inv

obligo FIN, COMM

Obligo nt

obligo kredytowe

Kreditobligo nt