polonais » allemand

Traductions de „poryucac“ dans le dictionnaire polonais » allemand (Aller à allemand » polonais)

Afficher le résumé de tous les résultats

porzucać: I. Verbe transitif II. Verbe pronominal
podrzucać: Verbe transitif
pozrzucać
porywacz: Substantif
porywczo: Adverbe
porywczy: Adjectif/Adverbe
dorzucać: Verbe transitif
porykiwać: Verbe intransitif
porysować: I. Verbe transitif II. Verbe intransitif III. Verbe pronominal
rozrzucać: Verbe transitif
przykucać: Verbe intransitif
porozrzucać
poryblin: Substantif
poryczeć: I. Verbe intransitif II. Verbe pronominal
porypany: Adjectif/Adverbe
porywająco: Adverbe
porywający: Adjectif/Adverbe
porywiście: Adverbe
porywczość: Substantif
narzucać: I. Verbe transitif II. Verbe pronominal

Résultats dont l'orthographe est similaire : porzucać , pozrzucać , podrzucać , dorzucać , porywczy , porywczo , porywacz , przykucać , rozrzucać , porysować , porykiwać , porozrzucać , zarzucać , wyrzucać , odrzucać , obrzucać , narzucać , porywczość , porywiście , porywający , porywająco , porypany , poryczeć et poryblin

I . porzucać <‑ca; perf porzucić> [poʒutsatɕ] VERBE trans

1. porzucać (opuszczać):

porzucać partnera, rodzinę, kraj ojczysty

2. porzucać (zrezygnować z):

porzucać pracę, studia

porzucać szkołę

3. porzucać slmt imperf (podrzucać):

porzucać piłkę

[hin- und her]werfen

II . porzucać <‑ca; perf porzucić> [poʒutsatɕ] VERBE pron slmt imperf fam (pozłościć się)

sich acc ärgern

podrzucać <‑ca> [podʒutsatɕ], podrzucić [podʒutɕitɕ] VERBE trans perf

1. podrzucać (rzucić w górę):

podrzucać piłkę

podrzucać głową

kogoś aż podrzuca

jd geht in die Höhe

2. podrzucać (dorzucić):

podrzucić drzewa/węgla do ognia

Holz/Kohle nachlegen

3. podrzucać (podsuwać ukradkiem):

podrzucić komuś coś

jdm etw unterschieben [o. unterjubeln fam ]

4. podrzucać fam (podwozić):

podrzucić kogoś [do domu/szkoły]

jdn mit seinem Auto [nach Hause/in die Schule] fahren

5. podrzucać fam (dostarczać):

podrzucać komuś książkę

jdm ein Buch bringen

6. podrzucać fam (proponować):

podrzucać pomysł

eine Idee anbringen

pozrzucać [pozʒutsatɕ]

pozrzucać perf od zrzucać

Voir aussi : zrzucać

I . zrzucać <‑ca> [zʒutsatɕ], zrzucić [zʒutɕitɕ] perf VERBE trans

1. zrzucać (strącać):

zrzucać jeźdźca

2. zrzucać (zdejmować):

zrzucać płaszcz

zrzucać płaszcz

zrzucać buty

zrzucać kapelusz

zrzucić habit

das Ordenskleid ablegen

zrzucić parę kilogramów

ein paar Pfunde loswerden

zrzucić jarzmo sout

das Joch abschütteln fig

zrzucać na kogoś winę

auf jdn die Schuld abwälzen

zrzucać na kogoś winę

jdm die Schuld zuschieben [o. in die Schuhe schieben]

3. zrzucać < perf na‑> (pozbywać się):

los werden fam

zrzucać liście

zrzucać sierść

II . zrzucać <‑ca> [zʒutsatɕ], zrzucić [zʒutɕitɕ] perf VERBE pron fam (robić składkę)

zusammenschmeißen fam

porywacz(ka) <gén ‑a, plur ‑e> [porɨvatʃ] SUBST m(f)

porywacz(ka)

Entführer(in) m (f)

porywczo [porɨftʃo] ADV sout

zachowywać się porywczo

sich acc ungestüm verhalten

porywczy [porɨftʃɨ] ADJ sout

porywczy człowiek, natura

porywczy człowiek, natura

porywczy człowiek, natura

porywczy zachowanie

dorzucać <‑ca> [doʒutsatɕ], dorzucić [doʒutɕitɕ] VERBE trans perf

1. dorzucać (dokładać rzucając):

dorzucić czegoś

dorzucać drewna do ognia

2. dorzucać (dopowiadać):

dorzucić coś

etw hinzufügen [o. einwerfen]

dorzucać swoje trzy grosze fam

seinen Senf dazugeben fam

dorzucać swoje trzy grosze fam

seinen Beitrag leisten

porykiwać <‑kuje> [porɨkivatɕ] VERBE intr

krowy porykiwały na łące

die Kühe fpl brüllten auf der Wiese

I . porysować <‑suje; imparf ‑suj> [porɨsovatɕ] VERBE trans perf (zrobić na czymś rysy)

porysować parkiet obcasami

das Parkett mit den Absätzen verkratzen

II . porysować <‑suje; imparf ‑suj> [porɨsovatɕ] VERBE intr perf

1. porysować fig (pokryć coś rysami):

czoło porysowane zmarszczkami

mit Falten zerfurchte Stirn f

2. porysować (spędzić czas na rysowaniu):

malen

III . porysować <‑suje; imparf ‑suj> [porɨsovatɕ] VERBE pron perf (pokryć się rysami)

Kratzer bekommen

samochód porysował się od gałęzi

das Auto nt bekam Kratzer von den Ästen

rozrzucać <‑ca> [rozʒutsatɕ], rozrzucić [rozʒutɕitɕ] VERBE trans perf

1. rozrzucać (bałaganić):

rozrzucać zabawki

rozrzucać zabawki

durcheinander bringen

2. rozrzucać (rozsypywać):

rozrzucać nawóz

rozrzucać nawóz

3. rozrzucać (kolportować):

rozrzucać ulotki

przykucać <‑ca> [pʃɨkutsatɕ], przykucnąć [pʃɨkutsnoɲtɕ] VERBE intr perf

in die Hocke gehen

porozrzucać [porozʒutsatɕ]

porozrzucać perf od rozrzucać

Voir aussi : rozrzucać

rozrzucać <‑ca> [rozʒutsatɕ], rozrzucić [rozʒutɕitɕ] VERBE trans perf

1. rozrzucać (bałaganić):

rozrzucać zabawki

rozrzucać zabawki

durcheinander bringen

2. rozrzucać (rozsypywać):

rozrzucać nawóz

rozrzucać nawóz

3. rozrzucać (kolportować):

rozrzucać ulotki

poryblin <gén ‑u, plur ‑y> [porɨblin] SUBST m BOT

Brachsenkraut nt

I . poryczeć <‑czy> [porɨtʃetɕ] VERBE intr perf fam

1. poryczeć (zwierzęta):

2. poryczeć (popłakać intensywnie):

ona musi sobie trochę poryczeć

sie muss ein bisschen heulen

II . poryczeć <‑czy> [porɨtʃetɕ] VERBE pron perf (popłakać się)

in Tränen ausbrechen

tak na nią nakrzyczał, że aż się poryczała

er schimpfte so mit ihr, dass sie in Tränen ausbrach

porypany [porɨpanɨ] ADJ péj fam

porypany (nienormalny) (człowiek)

blöd fam

porypany (nienormalny) (człowiek)

doof fam

porywająco [porɨvajontso] ADV sout

porywająco

porywający [porɨvajontsɨ] ADJ sout

porywający lektura, mówca

porywający lektura, mówca

porywający wygląd

porywiście [porɨviɕtɕe] ADV sout

porywiście

böig

wiatr dął porywiście

der Wind m blies böig

porywczość <gén ‑ści, sans pl > [porɨftʃoɕtɕ] SUBST f sout

porywczość

porywczość

I . narzucać <‑ca; imparf ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] perf VERBE trans

1. narzucać (nałożyć):

narzucać płaszcz, sweter

narzucać płaszcz, sweter

narzucić coś na kogoś/coś

etw über etw acc werfen

narzucić coś na kogoś/coś

etw mit etw bedecken

2. narzucać (wymusić):

narzucać tempo, wolę, warunki

narzucać tempo, wolę, warunki

3. narzucać perf od rzucać

narzucać czegoś

etw [hinein]werfen

II . narzucać <‑ca; imparf ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] perf VERBE pron

narzucać się komuś z czymś

sich acc jdm mit etw aufdrängen

Voir aussi : rzucać

I . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERBE trans

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

rzucić kotwicę

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! MILIT

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana fam

das reißt mich nicht vom Hocker fam

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

rzucać spojrzenie

rzucić okiem na coś

auf etw acc einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

rzucać palenie, wódkę, pracę

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

rzucać pytanie

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERBE intr

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERBE pron

1. rzucać (miotać się):

sich acc hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

sich acc werfen

sich acc stürzen

rzucać się na łóżko

sich acc aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać fam (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! fam

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich acc mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

Voulez-vous ajouter des mots, des phrases ou des traductions ?

Proposez de créer une nouvelle entrée pour un mot.

Parcourir le dictionnaire

polonais

Page en Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski