Traductions de „wylatywał“ dans le dictionnaire polonais » allemand

wylatywać <‑tuje; perf wylecieć> [vɨlatɨvatɕ] VERBE intr

1. wylatywać:

wylatywać (wyfruwać) (ptak)

[weg]fliegen

wylatywać (wyfruwać) (ptak)

[heraus]fliegen

słówko wyleci wróblem, a powróci wołem fig

jeder fügt beim Weitererzählen etw von sich selber hinzu

2. wylatywać:

wylatywać (wystartować) (samolot)

starten

wylatywać (wystartować) (samolot)

abheben

3. wylatywać:

wylatywać (zostawać wystrzelonym) (korek, pocisk)

[heraus]fliegen

4. wylatywać:

wylatywać (ulatywać) (dym, gaz)

entweichen

wylatywać (ulatywać) (dym, gaz)

[heraus]strömen

wylatywać w powietrze fam

in die Luft fliegen

5. wylatywać fam:

wylatywać (wypadać) (szyba)

herausfliegen

wylatywać (człowiek)

herausfallen

wylatywać (człowiek)

herausfliegen fam

wyleciało mi to z głowy fam

das ist mir entfallen fam

ktoś nie wyleciał sroce spod ogona

jd ist kein Niemand m

6. wylatywać (wydostać się skądś):

dzieci wyleciały na dwór

die Kinder ntpl stürzten hinaus [o. nach draußen] fam

samochód wyleciał z zakrętu

das Auto nt wurde aus der Kurve geschleudert

wylecieć [skądś] jak z procy

wie aus der Pistolle geschossen [aus irgendwo] herauslaufen

wylecieć [skądś] jak z procy

plötzlich [aus irgendwo] herausschießen fam

7. wylatywać fam (zostać wyrzuconym):

wylecieć [z hukiem] z pracy

[mit Knall und Fall] gefeuert werden fam

wylecieć skądś na zbity łeb [lub pysk]

herausgeschmissen werden fam

wlatywać <‑tuje; perf wlecieć> [vlatɨvatɕ] VERBE intr

1. wlatywać:

wlatywać (dostawać się) (owad, ptak, piłka)

hineinfliegen

wlatywać (dostawać się) (owad, ptak, piłka)

hereinfliegen

wlatywać (dym)

[von draußen] hereinkommen

pieczone gołąbki nie wlecą same do gąbki prov

die gebratenen Tauben fpl fliegen einem nicht in den Mund prov

2. wlatywać fam (wpadać na):

wlatywać na kogoś/coś

gegen jdn/etw laufen

wlatywać na kogoś/coś

in jdn/etw hineinrennen

powylatywać [povɨlatɨvatɕ]

powylatywać perf od wylatywać

Voir aussi : wylatywać

wylatywać <‑tuje; perf wylecieć> [vɨlatɨvatɕ] VERBE intr

1. wylatywać:

wylatywać (wyfruwać) (ptak)

[weg]fliegen

wylatywać (wyfruwać) (ptak)

[heraus]fliegen

słówko wyleci wróblem, a powróci wołem fig

jeder fügt beim Weitererzählen etw von sich selber hinzu

2. wylatywać:

wylatywać (wystartować) (samolot)

starten

wylatywać (wystartować) (samolot)

abheben

3. wylatywać:

wylatywać (zostawać wystrzelonym) (korek, pocisk)

[heraus]fliegen

4. wylatywać:

wylatywać (ulatywać) (dym, gaz)

entweichen

wylatywać (ulatywać) (dym, gaz)

[heraus]strömen

wylatywać w powietrze fam

in die Luft fliegen

5. wylatywać fam:

wylatywać (wypadać) (szyba)

herausfliegen

wylatywać (człowiek)

herausfallen

wylatywać (człowiek)

herausfliegen fam

wyleciało mi to z głowy fam

das ist mir entfallen fam

ktoś nie wyleciał sroce spod ogona

jd ist kein Niemand m

6. wylatywać (wydostać się skądś):

dzieci wyleciały na dwór

die Kinder ntpl stürzten hinaus [o. nach draußen] fam

samochód wyleciał z zakrętu

das Auto nt wurde aus der Kurve geschleudert

wylecieć [skądś] jak z procy

wie aus der Pistolle geschossen [aus irgendwo] herauslaufen

wylecieć [skądś] jak z procy

plötzlich [aus irgendwo] herausschießen fam

7. wylatywać fam (zostać wyrzuconym):

wylecieć [z hukiem] z pracy

[mit Knall und Fall] gefeuert werden fam

wylecieć skądś na zbity łeb [lub pysk]

herausgeschmissen werden fam

I . wyłamać [vɨwamatɕ] perf, wyłamywać [vɨwamɨvatɕ] <‑muje> VERBE trans

1. wyłamać (wyważać):

wyłamać drzwi, zamek

aufbrechen

2. wyłamać (uszkodzić):

wyłamać ząb

abbrechen

wyłamać palce [ze stawów]

die Finger überstrecken

wyłamać palce [ze stawów]

die Fingergelenke knacken lassen

II . wyłamać [vɨwamatɕ] perf, wyłamywać [vɨwamɨvatɕ] <‑muje> VERBE pron

1. wyłamać:

wyłamać (wykruszyć się) (szczebel)

herausbrechen

wyłamać (ząb)

abbrechen

2. wyłamać fig (nie brać udziału):

wyłamać się z czegoś

aus etw ausscheren fig

wyłapać [vɨwapatɕ] perf, wyłapywać [vɨwapɨvatɕ] <‑puje> VERBE trans

1. wyłapać fam (wyszukać):

wyłapać błędy

aufspüren fig

wyłapać błędy

herausfischen fam

2. wyłapać SPORT:

wyłapać piłki

parieren

3. wyłapać (złapać wszystkich):

wyłapać przestępców

[ein]fangen

wyłapać przestępców

schnappen fam

ulatywać <‑tuje; perf ulecieć> [ulatɨvatɕ] VERBE trans

1. ulatywać:

ulatywać (wzbijać się w górę) (balon)

abheben

ulatywać (wzbijać się w górę) (balon)

in die Luft steigen

ulatywać (ptak)

wegfliegen

uleciało mi to z pamięci

das ist mir entfallen

słowa ulatują, pismo pozostaje prov

nur dem trauen, was man schwarz auf weiß vor sich hat

2. ulatywać:

ulatywać (wyparowywać) (gaz, powietrze)

sich acc verflüchtigen

z tej dętki ulatuje powietrze

aus diesem [Gummi]schlauch entweicht die Luft f

jakaś dziwna woń ulatywała z pojemnika

irgendein komischer Duft m entwich dem Behälter

I . zlatywać <‑tuje perf zlecieć> [zlatɨvatɕ] VERBE intr

1. zlatywać (lecąc, opuścić się):

zlatywać

herunterfliegen

2. zlatywać (spadać):

zlatywać

herunterfallen

zleciał ze schodów

er ist von der Treppe gestürzt

3. zlatywać < perf na‑> (zbiegać):

zlatywać

zusammenlaufen

4. zlatywać gén perf fam:

zlatywać (szybko upłynąć) (czas)

verfliegen

zlatywać (szybko upłynąć) (czas)

verrinnen fam

miesiąc urlopu zleciał jak jedna chwila

der Monat m Urlaub verflog im Nu

II . zlatywać <‑tuje [lub na‑] zlecieć> [zlatɨvatɕ] perf VERBE pron

1. zlatywać:

zlatywać (przylatywać w jedno miejsce) (ptaki, zwierzęta)

sich acc versammeln

2. zlatywać fam:

zlatywać (zbiegać się) (ludzie)

zusammenlaufen

zlatywać (zbiegać się) (ludzie)

sich acc versammeln

I . nalatywać <‑tuje; imparf ‑tuj; perf nalecieć> [nalatɨvatɕ] VERBE intr, impers

1. nalatywać:

nalatywać (wlecieć) (ptaki, owady)

hereinkommen

nalatywać (wlecieć) (ptaki, owady)

hereinfliegen

zamknij okno, bo naleci much

mach das Fenster zu, sonst kommen die Fliegen fpl herein fam

zamknij okno, bo naleci much (gazy)

[hin]einströmen

zamknij okno, bo naleci much (gazy)

[herein]ziehen

naleciało dymu do mieszkania

der Rauch m ist in die Wohnung gezogen

naleciało dymu do mieszkania (ciecze)

[hin]einlaufen

II . nalatywać <‑tuje; imparf ‑tuj; perf nalecieć> [nalatɨvatɕ] VERBE intr

1. nalatywać (wpaść na kogoś):

nalatywać

gegen jdn laufen [o. rennen]

nalatywać

gegen jdn prallen

przez przypadek nalecieć na nauczycielkę

aus Versehen gegen die Lehrerin laufen

2. nalatywać (zarzucać coś komuś):

nalatywać

vorwerfen

naleciała na niego, że poświęca jej za mało czasu

sie hat ihm vorgeworfen, dass er zu wenig Zeit mit ihr verbringt

III . nalatywać <‑tuje; imparf ‑tuj; perf nalecieć> [nalatɨvatɕ] VERBE pron slmt perf fam (zbiec się)

nalatywać

sich acc ansammeln

I . oblatywać² <‑tuje; perf oblecieć> [oblatɨvatɕ] VERBE trans

1. oblatywać (czuć):

strach mnie obleciał

ich bekam es mit der Angst zu tun

2. oblatywać (obiegać):

oblatywać coś

um etw herumlaufen [o. herumrennen]

pies obleciał budę dookoła

der Hund m rannte um die Hundehütte herum

3. oblatywać fam (docierać to tu, to tam):

oblatywać

abklappern fam

II . oblatywać² <‑tuje; perf oblecieć> [oblatɨvatɕ] VERBE intr

oblatywać (opadać) (tynk, liście)

abfallen

odlatywać <‑tuje> [odlatɨvatɕ], odlecieć [odletɕetɕ] VERBE intr perf

1. odlatywać:

odlatywać (startować) (samolot)

abfliegen

odleciała samolotem o 12:00

sie ist um 12 Uhr abgeflogen

2. odlatywać:

odlatywać (wzbijać się) (ptak)

fortfliegen

odlatywać (wzbijać się) (ptak)

wegfliegen

3. odlatywać (odpadać):

odlatywać

abplatzen

odlatywać

abfallen